افشای ارتباط احزاب خلق عرب با آمریکا و اسرائیل

لوبی کردن، چرا و چگونه و خاطراتی از حزب التضامن

رضا وشاحی

13/12/2012

من این مطلب کوتاه را در پاسخ بسیاری پیام های دوستان در فیسبوک و ایمیل ها می نویسم. نکته اول اینکه لوبی کردن اهمیت دارد چرا که لوبی کردن یعنی گفتگو کردن و آشنا کردن غربیها به مسایل عربستان است. لوبی یک کار دیپلماتیک است. من یادم هست که در کمیته روابط خارجی حزب تضامن در جواب من که آیا با آمریکا رابطه داریم یا نه؟ آقای کریم عبدیان گفتند که نه ما رابطه نداریم و نیازی هم نیست! بسیار تعجب کردم. من البته نفهمیدم که چگونه یک حزب احوازی در غرب می تواند به رابطه با بزرگترین قدرت سیاسی، اقتصادی و نظامی جهان اهمیت ندهد. که البته کریم عبدیان دروغ می گفت. بعدها خود کریم عبدیان البته در مصاحبه ای با یک روزنامه عربی فاش ساخت که " مرتب با معاون وزیر خارجه آمریکا ملاقات کرده است"  و بعدها اسناد ویکی لیک هم البته نشان داد که منصور اهوازی و عده دیگری از اعضای حزب تضامن بدون خبر کمیته مرکزی و بدون خبر کمیته روابط خارجی حزب با دفتر ویژه سفارت آمریکا در دبی دیدار می کرده اند! حالا داستان روابط سری عده ای خاص در حزب تضامن را با کشور اسراییل را نمی گویم که اعضای کمیته مرکزی این حزب تاکنون هم از آن بی خبر است. نه اینکه رابطه بد باشد نه، رابطه را از اعضای خود مخفی کردن زشت و بد است.

این خاطره را گفتم که نکته دوم یعنی شفافیت را بگویم. لابی کردن برای تاثیر گذاری نیاز به شفافیت و اطلاع رسانی دارد. این مسایل شفافیت متاسفانه در بسیاری از احزاب احوازی حلقه مفقوده است. مسایل مالی شفاف نیست و معلوم نیست چقدر پول وارد شده و چگونه خرج می شود. بسیاری از کادرها از احزاب مختلف این مطلب را به شکل خصوصی به من گفته اند. خب برای تحکیم احزاب احوازی می بایست که شفافیت را یک اصل قرار بدهیم. روز اول من وارد حزب تضامن نشده منصور و ابوخالد به من گفتند ما یک نفر در حزب تضامن داریم که پول از بحرین می گیرد و به ما نمی گوید. من بعدها تحقیق کردم و دیدم درست می گویند. افتضاح بود.

من نمی دانم چرا اعضای حزب همبستگی محرم نبودند. از فلانی در کمیته مرکزی می پرسیدم که شما از رابطه حزب با اسراییل خبر داری؟ حالا من تازه وارد حزب نشده بودم و می دانستم. این آقا از موسسین حزب بود و نمی دانست! عجب حزبی! چگونه حزبی می تواند به اعضای خود در مورد رابطه با امریکا دروغ بگوید؟ به کمیته مرکزی نگوید و همه را دور بزند؟ که به کجا برسد؟ برای همین من وقتی از حزب غیر دموکراتیک تضامن استعفا کردم و گویی نفس تازه ای کشیدم، سیاست شفافیت را پیش گرفتم و خبر دیدارها و محتوای کلی را تا جایی که ممکن بوده است منتشر کرده ام. بعدهم از طرف جبهه و دیگران از دوستان داخل حزب مثل ابوطارق مرتب خبر می رسید که آقایان ابوخالد و منصور و وجدان عفراوی و غیره در بین اهوازی ها در غرب و کشورهایی مثل سوید شایعه کردند که ما رضا وشاحی را از حزب اخراج کردیم چون جاسوس بود! وقاحت هم حدی دارد! نه برای این جماعت ندارد! این هم فرهنگ سیاسی ما. که من مجبور شدم استعفا و دلایل استعفای خود را منتشر کنم. بلکه وظیفه است که کسانی که عهد نگاه نمی دارند و به چنین خباثت ها و تاکتیک های غیر انسانی متوسل می شوند دیگر عهدی هم از طرف ما نیست. که اگر می خواهی سر پیوند نگاه دارد، نگه دار تا نگاه دارد. کسی که خانه اش از شیشه است سنگ نمی زند. من هنوز هم بیست درصد این ماجراها را نگفته ام.

نکته سوم انتشار مطالب است. که آن موقع ابوخالد یا حسین الفک که شخصی کردی فیلی است و اصولا عرب هم نیست و تاکنون یک نفر از اعضای حزب هم جرات نکرده اند به وی بگویند اصولا قضیه عربستان به شما چه ربطی دارد؟ و علاوه بر این هم سابقه ناپاک ابوخالد که من از منصور الاهوازی شنیدم که طرفدار شدید خمینی بوده و عضو سپاه و کمیته بوده است، حالا این فرد با این تفکرات شده همه کاره حزب و اخبار فعالیت های من را سانسور می کرد و مقالات را سانسور می کرد! حالا ما در غرب و هنوز گرفتار عناصر حکومت ایران بودیم. تو گویی در این حزب هم همه خواب بودند. غیر از رسول موشار عزیز که بصراحت گفت که می بایست سر افعی قطع شود و منظورش اخراج ابوخالد از حزب بود، الباقی در سکوت و کف زدن برای ابوخالد صف می کشیدند. خب در عصر اینترنت و با ایجاد یک وبلاگ ساده دیگر نیاز به ابوخالد ساسنورچی نبود!  منظورم کلا این است که انتشار فعالیت بسیار مهم است و ابوخالد هم این را می دانست و به همین دلیل سانسور می کرد.

نکته مهمتر از همه رفورم است. واقعیت این است که در غرب بسیاری مراکز مطالعاتی بر روی مسایل مختلف عربستان مطالعه می کنند و افکار ما که در نوشته ها بیانیه های ما منعکس می شوند البته از دید تیز این مراکز مطالعاتی پنهان نیست. افکار بعثی و کمونیستی و ناصری و اسلامی افراطی و غیره هم البته با سیستم لیبرال غربی تعارض دارد. البته که نمی خواهند با این افراد در ارتباط باشند. برای همین هم بسیاری از افراد و گروه ها در ایجاد رابطه اولیه ناموفق هستند. یادشان می رود که در جنگ اسراییل و لبنان مثلا طرف حزب الله را گرفته بودند. یا یک خط در انتقاد از القاعده و اسلام گرایی افراطی در این وب سایت ها منتشر نشده است. از حرکت های خشونت امیز هم مرتب در عربستان حمایت کرده اند. خب این نشان می دهد که نیاز مبرم به رفورم و اصلاح سیاسی در این احزاب است.

نکته مهم دیگر ایجاد رابطه دایمی است. این کار طول می کشد. ولی وقتی ایجاد شد، ایجاد می شود. کار آسانی نیست ولی شدنی است.